Ζεσταίνομαι στην Αθήνα…

Εγώ είμαι ακόμα στην πρωτεύουσα, εσύ; Η ζέστη με έχει διαλύσει, με έχει αποδιοργανώσει. Θέλω να πάω στη θάλασσα και δεν μπορώ και ξέρεις γιατί δεν μπορώ;

Γιατί δουλεύω και ξέρεις κάτι; Δεν θα γκρινιάξω, γιατί αν δεν δούλευα θα γκρίνιαζα περισσότερο, μην είμαστε και άπληστοι, ε;  Θα κάνω υπομονή μέχρι να βγω σε άδεια.

Και μετά; Ολημερίς και ολονυχτίς θα είμαι στη θάλασσα με ένα μαγιό, ένα παρεό, τα αντηλιακά μου, το κανό μου, την ψυγειάρα μου και τα μωρά μου (τον άντρα μου και το κόρη μου). Από τις 9.00 το πρωί μέχρι να δύσει ο ήλιος, το σπίτι μας θα είναι η θάλασσα! Εκεί που πάμε έχει τα πάντα τριγύρω, έχει μίνι μάρκετ, ταβερνάκια, beach volley, μπασκέτα μέσα στη θάλασσα,  δέντρα για ίσκιο, ομπρέλες ψάθινες για ίσκιο… μην στα πολυλογώ, είναι τέλεια!

Προς το παρόν μετράω αντίστροφα!