ΤΟ ΡΟΖ ΑΜΑΞΙ ΜΟΥ (PINK STREET STORIES) PART 1

Μια Pinkgouinos δεν θα μπορούσε να κυκλοφορεί με άλλο όχημα πέραν αυτού που διαθέτει. Να σε ενημερώσω φίλτατε-η εσύ που αναρωτιέσαι και κοιτάς σαν χάνος στο δρόμο το ροζ αμάξι κι απορείς μαζί μου, το ΡΟΖ είναι ένα απλό χρώμα σαν όλα τα υπόλοιπα.
Για το χρώμα κουραδί δηλαδή τι θα είχες να πεις; Το ροζ είναι ΧΡΩΜΑ, χώνεψέ το και μη το συνδέεις με την Barbie.

Ποτέ δεν περίμενα ότι θα ζούσα τέτοιες στιγμές στο δρόμο επειδή οδηγώ ΡΟΖ αμάξι! Έχω να σας διηγηθώ πολλές ιστορίες καθώς το οδηγώ 16 χρόνια. Δεν το αγόρασα Ροζ, εγώ το έβαψα κι αν γυρνούσα το χρόνο πίσω πάλι το ίδιο θα έκανα.

SΤΟRY 1:

Βρίσκομαι στην παραλιακή μετά από ξενύχτι, σταματημένη σε φανάρι ακούω μια μηχανή μεγάλου κυβισμού να σταματάει δίπλα μου και μια φωνή να με βρίζει επειδή επέλεξα να έχω ροζ αμάξι. Οι βρισιές ήταν βαριές και πριν στρέψω το κεφάλι μου να δω το πρόσωπό του, βγήκε πρώτα η φωνή μου με ύφος έντονο κι απάντησα: "δικαίωμά μου είναι να κάνω ότι θέλω γελοίε τύπε...." και τσουπ αντικρίζω μια φάτσα γεμάτη μίσος, έτοιμη για όλα... Ο τύπος ήταν χαρακωμένος με βλέμμα βαρυποινίτη και δε συμμαζεύεται... Δε θα σου κρυφτώ φίλη μου, φοβήθηκα! "Τι είπες μωρή; Ποιον είπες γελοίο;" φώναξε και γκάζωσε. Το κυνηγητό μόλις είχε ξεκινήσει, δεν ξέρω κι εγώ πως κατάφερα να βρω την ψυχραιμία να κινηθώ έξυπνα ώστε να τον αποφύγω. Κατέληξα έξω από το Α.Τ Περιστερίου επίτηδες για να με αφήσει στην ησυχία μου. Καταλαβαίνεις φίλη μου; Από την παραλιακή μέχρι το Περιστέρι με κυνηγούσε ο αγριάνθρωπος, ο οποίος ήταν 100% μεθυσμένος κι ερχόταν και κολλούσε δίπλα μου, αλλά εγώ ευτυχώς ήμουν ψύχραιμη. Κι όλα αυτά γιατί; Επειδή έχω ΡΟΖ αμάξι. Ε, άι σιχτίρ με τους κομπλεξικούς.

SΤΟRY 2:

Είμαι στο Σύνταγμα, έξω από την Βουλή, δίπλα μου βρίσκεται ένα smart κατάμαυρο με μια οδηγό  Gothic μέχρι το κόκκαλο. Με κοίταξε λες και της σκότωσα τη μάνα. Εν κινήσει, κατεβάζει το παράθυρό της και μου λέει: "Πες μου που μένεις να έρθω να στο κάψω". Δεν της απάντησα ποτέ. Απλώς, πάτησα το play και το cd μου έπαιξε: "Δευτέρα κάτι έχω, την Τρίτη δεν αντέχω - Στρουμφάκια" κι ανέβασα την ένταση δείχνωντάς της πόσο κεφάτη και χαρούμενη ήμουν στο ΡΟΖ αμάξάκι μου! Με κοίταξε με το στόμα ανοιχτό, χαμηλώνω την ένταση και της λέω: "Εσύ από τα Στρουμφάκια στάνταρ είσαι ο γκρινιάρης" και φεύγω... (Από τα γέλια έκανα καινούριο συκώτι φίλη μου)!

STORY 3:

Ούσα σταματημένη σε κόκκινο φανάρι έχω ακούσει την εξής ατάκα: "Μ....κα κοίτα ένα ροζ αμάξι, δεν το πιστεύω, τράβα το φωτογραφία, έλα έλα προλαβαίνεις". Σιγά βρε άνθρωπε, ένα ροζ αμάξι είδες, όχι εξωγήινο. Το φανάρι άναψε πράσινο κι γκάζωσα να φύγω, ο κύριος δεν πρόλαβε να βγάλει φωτογραφία, ήρθε από πίσω μου και μου αναβόσβηνε τα φώτα σε όλη την Καβάλας για να κάνω δεξιά να σταματήσω ώστε να το τραβήξει φωτογραφία. Σκέφτηκα: "Τι μα...κες κυκλοφορούν Θεέ μου". Εννοείται ότι δεν σταμάτησα! Πέρασε δίπλα μου κορνάροντάς μου και βρίζοντάς με επειδή δε σταμάτησα...

Αυτά ήταν μόνο τρία από τα πολλά PINK STREET STORIES μου, έπεται και συνέχεια. Εδώ, θα τα μοιραστώ όλα μαζί σας μέσα από το Blog  μου!

Χ.Β