Η ΓΛΩΣΣΑ ΚΟΚΚΑΛΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΚΟΚΚΑΛΑ ΤΣΑΚΙΖΕΙ – Η ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗ ΦΡΑΣΗ
ΣΤΙΣ ΑΥΛΕΣ ΤΗΣ ΠΑΛΙΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ Η φράση αυτή γεννήθηκε τότε που οι άνθρωποι ζούσαν πιο απλά, αλλά οι κουβέντες ταξίδευαν πιο γρήγορα κι από τον άνεμο. Στα χωριά, πριν καν ξημερώσει, οι γυναίκες με τις ποδιές κοντοδένανε τα μανίκια τους στην αυλή, κι ενώ άπλωναν ρούχα ή ζύμωναν ψωμί, κουβέντιαζαν. Τα λόγια πηγαινοέρχονταν εύκολα, και συχνά ένα σχόλιο μπορούσε να φέρει καβγάδες, παρεξηγήσεις ή να γίνει αιτία να «μαυρίσει» η καρδιά κάποιου. Έτσι, από στόμα σε στόμα, γεννήθηκε η παροιμία: «Η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει και κόκκαλα τσακίζει». ΟΙ ΓΕΡΟΙ ΣΟΦΟΙ ΚΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ΧΡΗΣΗ ΤΗΣ Οι λαογράφοι λένε πως η φράση χρησιμοποιήθηκε πρώτα από τους γέροντες του χωριού, που ήξεραν πως οι λέξεις είχαν δύναμη μεγαλύτερη από τα χέρια. Όταν έβλεπαν δυο ανθρώπους να διαφωνούν ή κάποιον να μεταφέρει κουτσομπολιά, έλεγαν πάντα: «Πρόσεχε τη γλώσσα σου παιδί μου… κόκκαλα δεν έχει, μα κόκκαλα τσακίζει». Ήταν η ελληνική εκδοχή του «σκέψου πριν μιλήσεις». Σοφία βγαλμένη μέσα από την καθημερινότητα. ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ...